Խնդիրն այն է, արդյոք գոյություն ունի արդյոք գոյություն, մարդը անհանգստանում է ավելի քան մեկ դարից, սակայն մինչ օրս այդպես էլ չկա: Ժամանակ առ ժամանակ գոյություն ունեն այսպես կոչված տարբեր ապացույցներ, բայց իրականում, արդյոք գոյություն ունի « ապագա կյանք» , հնարավոր չէ ասել, քանի որ ներկայացված փաստարկներից ոչ մեկը ստացել է իրական հաստատում:
Մենք խոսելու ենք առասպելների եւ կյանքի մասին փաստերի մասին այսօր:
Մահից հետո կա արդյոք կյանք:
Կրոնների մեծամասնությունը ենթադրում է, որ մարդը անվերապահորեն հավատ կունենա հետոլուի մեջ, որը բացատրվում է բավականին պարզ, եթե կա Աստված, այսինքն `հոգին, որը անմահ է, ուստի այն չի կարող անհետանալ երկրային ճանապարհի վերջից հետո: Եթե հարցին նայենք գիտության տեսանկյունից, ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չէ.
- Նախ, հոգու գոյության ապացույց չկա: Ոչ վաղ անցյալում պնդում էին, որ գիտնականները կարողացան չափել հոգու կշիռը, իբր իբր մահացու ելքի ամրագրելով, մարմինը սկսում է քաշել մի քանի գրամ: Բայց ֆիզիոլոգներն ու բժիշկները միայն ծիծաղում են նման փաստարկը լսելու համար, քանի որ գիտեն, որ որոշակի կենսական գործընթացների դադարեցումը հանգեցնում է նման տարբերության առաջացման:
- Երկրորդ, ֆիզիկոսներն ու մաթեմատիկոսները միահամուռ կերպով հաստատում են, որ մեր աշխարհը չի ուսումնասիրվել, եւ կա այնպիսի կառույց, ինչպիսին է տեղեկատվական դաշտը: Ասել, թե ինչպիսի երեւույթ է եւ ինչն է նրա ֆիզիկական պարամետրերը հնարավոր չէ, բայց որոշ գիտնականներ համոզված են, որ դա կարող է լինել նույնը, ինչ կրոնում կոչվում է «Աստված»: Այս տեսանկյունից ելնելով, մեր հոգին նաեւ այնպիսի տեղեկատվական բաղադրիչ է, որը չի մեռնի մահից հետո, այլ անցնում է գոյության մեկ այլ ձեւ:
Ամփոփելով, կարելի է փաստել, որ եթե հաջորդը չի կարող ճշգրտորեն լինել, բայց այն փաստը, որ ինչպես կրոնի, այնպես էլ գիտական աշխարհում, կտրականապես ժխտում է իր ներկայության հնարավորությունը, դա փաստ է: